De laatste

Aangezien ik mijn laatste blog bijna 2 weken geleden heb geschreven ga ik proberen om het samen te vatten.

Even kijken waar we waren gebleven. Taironaka. Leuk verhaal.

Daar gingen we dan. Weg uit Cartagena op zoek naar avontuur. Ik kan je vertellen dat was het.
De gids van de Rootsreis had ons uitgelegd hoe we er kwamen. Vanaf Cartagena naar Santa Marta hebben we een busje gereserveerd die ook andere tourisme afzetten. Dit begon al goed want we moesten naar het busstation waar alle bussen stopten maar de chauffeur wist niet waar we het over hadden. Na 6 uur rijden kwamen we aan in Santa Marta en waren alle andere mensen inmiddels uitgestapt. Toen besloot de chauffeur om een taxichauffeur met ons op te zadelen en hij heeft ons uiteindelijk naar het busstation gebracht. Op het busstation hadden we geen idee hoe we bij de juiste bus kwamen. Uiteindelijk maar een kaartje gekocht en goed gecheckt of de richting van de bus en de halte klopte. Toen kwam de man (waarbij ik de kaartjes had gekocht) achter de balie vandaan en zei dat we mee moesten komen. Hij bracht ons naar iemand in een personenauto en zei dat we in moesten stappen. Hier hadden we allebei onze twijfels over. We zeiden dat we daar op de bus wilde wachten maar hij zei dat dit niet kon en we in moesten stappen. Het was een kort moment van "Ok, doen we dit?" We zijn toch ingestapt en zodra we zaten dachten we precies hetzelfde. Als het nodig is springen we eruit. Het verschil was alleen dat ik dacht ok welke tas neem ik dan mee en Niels zou gewoon alles meenemen terwijl hij eruit zou springen. Dat waren 5 hele spannende minuten! Daarna stopte hij namelijk bij een bruine station en op een wonderbaarlijke manier stond daar onze bus klaar. Eigenlijk dus hartstikke aardig van deze mensen om ervoor te zorgen dat we alsnog onze bus zouden halen! Gelukkig.

Eenmaal aangekomen in Taironaka waren we alweer een beetje op adem gekomen. De omgeving deed ook snel vergeten trouwens. Om er te komen moesten we eerst nog een bootje pakken. We waren de enige gasten die er verbleven en hadden een prima cabaña met een terrasje met 2 hangmatten. In the middle of nowhere. Heerlijk!! Hier hebben we de volgende dag een tour gedaan over de Rio Don Diego in een tube. Dit was echt ontzettend gaaf!! Langs de kant zagen we een alligator, in de bomen aapjes en leguanen en veel verschillende vogels. Na ruim een uur op deze rivier te hebben gedreven kwamen we aan op een verlaten strand. Prachtig! Wat alleen jammer is aan het hele verhaal is dat we er geen foto's van hebben. Jammer voor jullie, voor ons was het prachtig :)

Hierna zijn we van Santa Marta naar Medellin gevlogen. Hier zijn we uiteindelijk het langst gebleven. Dit was echt heel leuk! Ik vond het heel erg leuk om zelf ook weer even in een andere stad te zitten die ik ook nog niet had gezien in plaats van Niels dingen laten zien waar ik al was geweest. Het was ook leuk omdat 2 vrienden van ons uit Leiden ook in Medellin zaten. De eerste avond was super gezellig! We zaten in een hostel vlakbij Parque Lleras. Dit is het parkje waar het allemaal gebeurt voordat mensen gaan stappen. Er zitten allemaal restaurantjes, barretjes en discotheken omheen en ook een supermarkt. Hier haalden we dan bier en als je moest plassen kon dat in deze supermarkt. Na de groente naar rechts zeg maar.

De tweede dag zijn we naar een voetbalwedstrijd gegaan. Dit was een spontaan idee van 2 vrienden van ons en wij dachten, waarom niet?! Geen idee welk team tegen wie speelt maar dat zien we dan wel weer.
Dit was echt geweldig! Onderweg hadden Niels en ik nog even snel een voetbalshirt van Medellin gekocht zodat we er goed tussen paste. Onze vrienden zaten naast het stadion op ons te wachten en waren ze op één of andere manier door een vrouw op sleeptouw genomen die de beste prijs voor onze kaartjes had geregeld, ons meenam naar de tribune en, nouja, ons dus op sleeptouw nam!

Vlak voor de wedstrijd begon kwamen we erachter dat Medellin tegen Bogotá zou spelen. Stiekem voelde ik me ineens schuldig dat ik daar zat in mijn Medellin shirt... Heb maar tegen niemand gezegd dat ik in Bogotá geboren ben. De wedstrijd was kwa spel niet heel bijzonder. De echte goeie voetballers van Colombia spelen vooral bij clubs in andere landen. Zoals James Rodríguez bijvoorbeeld bij Real Madrid (door heel Colombia zie je mensen lopen met shirts van James, geen enkele andere voetbalnaam. Soms denk ik dat hij de enige Colombiaanse voetballer is). De ervaring was daarentegen echt geweldig! De Colombianen zijn zo super fanatiek en emotioneel als het om voetbal gaat! Ze stonden allemaal te zingen en "puta" te schreeuwen naar de tegenpartij of scheidsrechters ze dachten dat dit nodig was (best vaak). Kortom, top ervaring!!

De derde dag zijn we met de Metrocable de berg op gegaan. Het metronetwerk loopt hier door tot over de berg zodat ook voor mensen die in een wijk op de berg wonen, het centrum bereikbaar is. Onderweg heb je dus een super mooi uitzicht over de stad en hang je boven barrios die wel weer even een andere kant van Colombia laten zien. Bovenop de berg was er een marktje met leuke dingetjes en dangetjes en typisch Colombiaans eten. Hier kwamen we heel toevallig onze vrienden tegen en nog geen 5 minuten later kwamen we een ander stel tegen die we in het vliegtuig hadden ontmoet en de eerste avond ook al waren tegengekomen tijdens het stappen! Met dit gezellige clubje van Nederlanders, Colombianen en Yanks hebben we een leuke wandeling gemaakt op de berg.

Tegen het einde van Medellin kwam Niels met een briljant idee. Namelijk nog even de zon opzoeken voor we naar Bogotá gaan. Zo gezegd zo gedaan! (Heeft hartstikke veel moeite gekost maar klinkt zo lekker makkelijk).

Van Medellin zijn we naar Nuqui gevlogen in een heel klein vliegtuigje. Nuqui is een dorpje van 3000 inwoners aan de Pacifische kust waar je rond deze tijd walvissen kan spotten. Toen we aankwamen op de airport stonden we nogal te kijken. Het is allemaal een zooitje ongeregeld bij elkaar. We hadden ook geen idee hoe we bij het hotel konden komen want er rijden geen auto's in het dorpje. Godzijdank stond daar Tonio. Een blije Colombiaan met een super vriendelijk gezicht met een briefje in zijn hand waar mijn naam op stond. We hebben samen met Tonio een motortaxi gepakt naar het hotel en waren wel 7 minuten onderweg! Onze kamer was geweldig! We hadden een balkon, wederom met 2 hangmatten en een prachtig uitzicht op zee. De volgende dag succesvol walvissen gespot en een heerlijk verblijf gehad in hotel Nuqui Mar.

Na Nuquimar zijn we nog 1 nachtje in Medellin gebleven en toen werd het toch echt tijd voor de laatste bestemming, Bogotá. Ik was er voor de tweede keer deze vakantie en wist de eerste keer al dat ik Niels de Monseratte (uitkijkpunt over Bogotá) moest laten zien. Dit is zo waanzinnig! Ik weet niet of ik het al eerder had geschreven en anders schrijf ik het gewoon nog een keer. Ik wist wel dat Bogotá een grote stad was, met 8 miljoen inwoners. Toch kan ik het niet helemaal plaatsen als ik cijfers hoor. Toen ik bovenop de Monseratte stond had ik pas echt een idee hoe groot de stad is waar ik geboren ben.

Dat waren de 5 weken dan alweer! Ik vond het heel bijzonder om Niels te laten zien waar ik geboren ben. Niet alleen Bogotá trouwens, sowieso heel Colombia. We zijn op veel plekken geweest, hebben veel dingen gezien en kunnen zeker zeggen dat onze 1e vakantie samen is geslaagd!!

Op naar de volgende, maar nu eerst lekker naar huisje :)