Club van knappe geadopteerde Colombiaanse kinderen

De eerste week zit erop! Na Bogotá zijn we vertrokken naar Villa de Leyva. Een super schattig en sfeervol dorp op ongeveer 5 uur afstand van Bogotá. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt in Raquira. Een heel klein maar super kleurrijk dorpje. De kleuren die je hier in zoveel dingen tegenkomt geeft het zoveel meer sfeer! Zouden we eigenlijk ook in Nederland moeten doen. Zou iedereen een stuk vrolijker van worden!

Toen we aankwamen in het hotelletje in Villa de Leyva bleek dat wij de grootste kamer hadden met zijn 3tjes met als enige 2 verdiepingen en 2 balkonnetjes! Iedereen jaloers :) veel gebruik hebben we er alleen niet van gemaakt. Eigenlijk hebben we er alleen maar in geslapen. Het hotelletje had een mooi binnenplaatsje waar we 's avonds lekker gezeten hebben met de groep.

Verder zijn we de ene volle dag dat we er waren op een marktje geweest en hebben  we 's middags paardgereden door de bergen. Dit was heel gaaf! Bijna iedereen is mee gegaan en de gene die voor het eerst op een paard zaten sjeesde tegen het einde van de rit het hardst voorbij! Op een gegeven moment hadden we 2 groepen gemaakt. De 'snelle' groep (lees, de kinderen) en de 'langzame' groep (lees, de ouders). Een paar stukjes hebben we gegaloppeerd, waar we onszelf allemaal ontzettend stoer voelde. En terecht. Het zag er ook super stoer uit! Het ging ons toch niet snel genoeg dus riep een 13 jarige jongen die voor het eerst op een paard zat tegen de (mannelijke) gids: "Señorita! Rapido!"
Ja. Aan mijn lachspieren wordt hier zeker aan gewerkt.

Er waren ook paarden bij die er niet zo veel zin in hadden (op één of andere manier onder andere die van mijn vader en van Enrique). Wat mij brengt op het volgende. Niet alleen de paarden zijn langzaam, maar alles en iedereen in Colombia! Nu weet ik zeker waar ik het vandaan heb. En vooral dat ik er niks aan kan doen!!! :)

Nu zijn we inmiddels aangekomen in San Gin. Ook een klein dorpje maar hier is het weer een stuk beter! 30 graden kom maar op! Misschien vanavond even een taxi pakken en een drankje doen in het dorp, wat altijd erg gezellig is met ons leuke clubje van knappe geadopteerde Colombiaanse kinderen :)

Morgen een avontuurlijke dag op het programma. Raften en abseilen van 80 meter hoog! Ben nu al zenuwachtig heel stiekem.

Tot nu toe vind ik Colombia prachtig! En ik weet zeker dat het alleen nog maar mooier wordt. Ik kan zeker zeggen dat ik trots ben dat ik uit zo een mooi land kom. En het is geweldig om er kennis mee te maken.

De locals hier begrijpen er vaak niks van dat we er Colombiaans uit zien maar een andere taal spreken. Met mijn gebrekkige woordje Spaans kan ik dan uitleggen dat we hier geboren zijn maar in Nederland wonen. En die blanke ouders is maar een raar verhaal.

Ik neem nog even een duik in het zwembad en ga me mentaal voorbereiden op morgen.

Ciao!